MANASTIR LEPAVINA - SRPSKA PRAVOSLAVNA CRKVA

Ο Θεός βοηθός, Πάτερ, ευλογείτε! Όποτε μπορώ, «ξεφυλλίζω» ξανά και ξανά τις σελίδες με θέμα «Απαντήσεις του πνευματικού» στην ιστοσελίδα Σας, και μετά από μία ανάγνωση έπιασα τον εαυτό μου πως είπα δυνατά: «Δόξα το Θεώ, αυτό είναι που χρειαζόμαστε σήμερα, σ’ αυτό το τρελό καιρό.» Είναι πραγματικά κάτι ασυνήθιστο, και, τελικά, κάτι εντελώς καινούργιο στην πνευματική σκηνή της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Σερβίας, να υπάρχει ένας πνευματικός που έχει συγκεντρώσει τόσα πολλά πνευματικά παιδιά μέσω του διαδικτύου και σε γενικές γραμμές, να μιλάει με τους πιστούς στο Skype.

Πάτερ Γαβριήλ: Θεός να σας ευλογήσει, αδελφή Τανκόσαβα! Ναι, είναι πολύ ευχάριστο για μένα να απαντάω στο Skype και να μιλήσω με όλους τους επισκέπτες, που χρειάζονται την πνευματική βοήθεια ή συμβουλή του κληρικού. Απλά, αυτό το είδος του ιεραποστολικού έργου θεωρώ όχι μόνο πως είναι η δουλειά μου, αλλά είναι και η υπακοή μου. Αγέλη είναι μεγάλη, αλλά οι εργάτες είναι λίγοι.

Πάτερ Γαβριήλ στον όρκο σε μικρό σχήμα,
την ώρα της αγρυπνίας για την μοναστική γιορτή στο Χιλιανδάρι το 1981.   

Έχει ενδιαφέρον συνομιλία Σας με τον αδελφό Ρ. Τι ώρα ήταν τότε, όταν μιλάγατε μαζί του και πόσο καιρό κράτησε η συνομιλία σας;

Πάτερ Γαβριήλ: Είναι η πρόνοια του Θεού. Εκείνο το πρωί γύρω στης τέσσερις, όταν ξύπνησα, θυμήθηκα ότι πρέπει να κοιτάξω κάποιο υλικό, το οποίο ήταν προετοιμασμένο για την δημοσίευση στην ιστοσελίδα μας, καθώς σαν συντάκτης της, ζητώ να κάνω κι’ εγώ ένα έλεγχο. Και τότε είδα για πρώτη φορά στο Skype, έναν αδελφό. Είναι σαφές ότι, αν κάποιος είναι τέτοια ώρα εκεί, σίγουρα χρειάζεται κάποιον για να του μιλήσει, ίσως ανακουφίσει την ψυχή του ή ψάχνει για συμβουλή για να βοηθήσει κάποιον άλλον. Και έτσι επικοινωνήσαμε μέσω Skype. Εγώ άφησα το υλικό για άλλη ώρα, γιατί η πνευματική συνομιλία μας κράτησε περίπου τρεις ώρες. Θα διαρκούσε και περισσότερο, εάν δεν έπρεπε να προετοιμαστώ για την Θεία Λειτουργία.

Φαίνετε, Πάτερ, πως αυτός αδελφός ακριβώς Εσάς έψαχνε, αλλά έμεινε έκπληκτος όταν είδε πως από την άλλη πλευρά του εικονικού ουρανού είστε Εσείς, ο Πάτερ Γαβριήλ της Λεπαβίνας προσωπικά. Γιατί αμφέβαλε;

Πάτερ Γαβριήλ: Ήταν μεγάλη η έκπληξή του όταν κατάλαβε ότι πραγματικά εγώ είμαι από την άλλη πλευρά, και στη συνέχεια, εξέφρασε μεγάλη ικανοποίηση που ένας κληρικός επικοινωνεί μέσω Skype, όχι μόνο με πνευματικά του παιδιά, αλλά και με άλλους πιστούς και δίνει απαντήσεις στα πνευματικά ερωτήματα.

Έχω την εντύπωση ότι ο αδελφός Ρ. είναι νεαρός άνδρας που πιστεύει και, ακριβός σε ‘Σας ήθελε να πει το πώς το Skype και γενικά το Internet, χρησιμοποιείται από τους νέους, το οποίο κάνει και ο ίδιος, παίζοντας το παιχνίδι της νιότης του, αλλά ο ίδιος το έκανε για να σώσει κάποιον, μια νεαρή κοπέλα, η οποία θα μπορούσε να πέσει στην άβυσσο,  μην ξέροντας τι κάνει ούτε με τι παίζει.

Πάτερ Γαβριήλ: Ο νεαρός επιδέξια, μέσω του διαδικτύου, εισέρχεται στους εικονικούς ιστούς αράχνης. Είναι τυχερό γεγονός που εκείνος έχει την πίστη και με την παρουσία του, θέλει μόνο να βοηθήσει τους άλλους. Έτσι τον βλέπω τώρα, ως ένα  πραγματικό ιεραπόστολο, και ο Κύριος θα τον ανταμείψει εκατονταπλάσια για το έργο του. Προσωπική επιλογή του και ιεραποστολικό του έργο, είναι δρόμος στρωμένος με αγκάθια, επειδή προς τον Ουράνιο Βασίλειο δεν πηγαίνεις περπατώντας πάνω στα τριαντάφυλλα.

Πάντως, εκείνος χάρηκε, Πάτερ, και τον ενθουσιασμό του και την ευχάριστη έκπληξή του δεν μπορούσε να τα κρύψει. Πιστεύω πως θέλει να ξαναμιλήσει μαζί Σας.

Πάτερ Γαβριήλ: Εκείνο το πρωί, γνωριστήκαμε με αυτό, τον εικονικό τρόπο, και λίγο αργότερα μου τηλεφώνησε και εξέφρασε την επιθυμία του να έρθει και να προσκυνήσει το ιερό της Λεπαβίνας – την Θαυματουργή Εικόνα της Υπεράγιας Θεοτόκου της Λεπαβίνας, και προσωπικά να γνωριστούμε. Επίσης, να γνωρίσει και την αδελφότητα της Λεπαβίνας. Το πόσο σημαντικό ήταν για εκείνον το γεγονός που μιλάγαμε μέσω του Skype, κατάλαβα όταν μου είπε: «Πάτερ Γαβριήλ, μου πήρατε την καρδιά!» Αυτό θα πει το πόση ανάγκη είχε, εκείνες πρώτες πρωινές ώρες, να μιλήσει σε κάποιον, να τον ακούσει κάποιος, να τον καταλάβει, διδάξει ...

Όσον αφορά το νεαρό κορίτσι, Πάτερ, στην ομολογία του φαίνετε πως το κορίτσι κάπου είχε ξεφύγει από το σωστό δρόμο, όπως και οι πολλοί νέοι. Πώς εξηγείτε Εσείς το γεγονός, ότι πολλοί νέοι έχουν καταστρέψει όλες τις γέφυρες που οδηγούν προς τον Κύριο;

Πάτερ Γαβριήλ: Δυστυχώς, τους νέους κανένας δεν έχει μάθει να πηγαίνουν στο δρόμο προς τον Κύριο και να φυλάσσονται από την αμαρτία. Δεν ξέρουν καν τι είναι αμαρτία. Το πρόβλημα είναι ότι αυτό ισχύει για περισσότερους νέους. Προφανώς και οι γονείς τους γύρισαν την πλάτη τους στον Θεό. Γι’ αυτό και είμαι πολύ ευχαριστημένος όταν κάποιος νεαρός άνδρας εμφανίζεται αναζητώντας τον Θεό ή στο ρόλο του ιεραπόστολου. Ο Κύριος επέτρεψε να γίνει ιεραποστολή και μέσω του διαδικτύου, και το μόνο που χρειάζεται είναι να αναγνωρίζεις και να ανοίξεις την καρδιά σου και για τους άλλους ανθρώπους, όπως το έκανε αυτός ο νεαρός άνδρας.

Και Εσείς Πάτερ, ήσασταν νέος, αλλά τα καταφέρατε να χτιστείτε μια πολύ μακρύ πνευματική σκάλα. Πώς ήταν η διαδρομή προς αυτό το κτίσμα Σας;

Πάτερ Γαβριήλ: Μεγάλωσα σε μια πατριαρχική οικογένεια αγροτών. Η ζωή στο χωριό είναι κάτι εντελώς διαφορετικό σε σύγκριση με το τρόπο ζωής στην πόλη. Από νεαρή ηλικία ονειρευόμουν τον μοναχικό ένδυμα, προσευχόμουν στο Θεό, πήγαινα τακτικά στην εκκλησία, κατάπινα κάθε λέξη από τα κηρύγματα, τα οποία μετά από κάθε λειτουργία γινόντουσαν στο σπίτι κάποιου συχωριανού, ακόμη και με λίγα κεράσματα. Αυτό έμοιαζε με ένα τραπέζι της αγάπης. Τότε δεν υπήρξαν αυτά στο ενοριακό σπίτι. Εκεί, οι πιο εξοικειωμένοι με την Αγία Γραφή και με τον Ευαγγέλιο, λέγανε, θυμάμαι, για τη γέννηση του μικρού Ιησού, για την Παναγιά, για τους βίους των Άγιων, τραγουδούσανε πνευματικά τραγούδια, διαβάσανε για τις ζωές των  Άγιων και ήμασταν όλοι σαν μια οικογένεια. Και τότε, όταν ήμουν δεκαέξι χρονών, ακολούθησε η απόφασή μου να πάω στο μοναστήρι, και σύντομα και έφυγα. Στην ολόκληρη μοναστική πορεία μου, με ακολούθησε η Βασίλισσα των Ουρανών. Έτσι ήταν τότε, έτσι είναι και σήμερα. Ποτέ δεν ήταν εύκολο, αλλά ποτέ δεν υπήρξε και κάποια δυσκολία, γιατί όλα ξεπερνιούνται με τη βοήθεια του Θεού και ένθερμη προσευχή.

 

 

Τώρα και Εσείς ο Ίδιος, δεν μπορείτε να υπολογίζετε πόσα πνευματικά παιδιά έχετε. Προλαβαίνετε όλους να βοηθήσετε;

Πάτερ Γαβριήλ: Όταν ένας πατέρας αγαπά τα παιδιά του, τότε δεν υπάρχει κούραση, ακόμα πιο πολύ τα πνευματικά του τα παιδιά, επειδή δόθηκαν σ’ αυτόν από τον Θεό να τους φροντίσει και να τους καθοδηγεί πνευματικά... Αυτό στο οποίο επιμένω είναι υπακοή, διότι αυτό είναι για εκείνους προς το μεγάλο πνευματικό τους όφελος. Τίποτα δεν βγαίνει σε καλό, όταν είναι σε αντίθεση με την ευλογία του πνευματικού. Μόνο τότε είναι ευχάριστο για τον Θεό, και ευλογημένο από τον Θεό.

Πάτερ, όταν εγώ έμπαινα δειλά στην πίστη, θυμάμαι πως ρώτησα έναν μοναχό γιατί οι άνθρωποι ζητούν ευλογίες από αυτόν. Και μου είπε: «Όταν πλησιάζεις  στο ιερό πρόσωπο, του ζητάς την ευλογία, και εκείνος σε σταυρώνει και λέει: «Ο Θεός!» Επειδή ο Θεός ξέρει γιατί θα σε ευλογήσει, και γιατί μόνο Εκείνος ξέρει τι χρειάζεσαι περισσότερο και που είναι το όφελος σου.» Και τώρα Πάτερ, για το κάθε τι που έχω να κάνω, τρέχω για την ευλογία... Πουθενά μα πουθενά χωρίς την ευλογία.

Πάτερ Γαβριήλ: Ναι, αν οι άνθρωποι ήξεραν τι σημαίνει ευλογία, τίποτα δεν θα έκαναν από μόνοι τους, γιατί λένε οι Άγιοι Πατέρες: «Όλα είναι επιτρεπτά, αλλά δεν είναι όλα πάντα προς τον όφελός μας.»

Πάτερ, πιστεύετε πως οι νέοι άνθρωποι θα σώσουν τους γονείς τους; Ποια είναι η εμπειρία Σας μέχρι τώρα; Βλέπω πως μαζί Σας επικοινωνούν κυρίως οι νέοι.

Πάτερ Γαβριήλ: Ναι, οι περισσότεροι είναι οι νέοι. Εκείνοι είναι που χρειάζονται μεγάλη πνευματική βοήθεια. Ποτέ μέχρι τώρα, δεν υπήρξαν τόσοι πειρασμοί στον κόσμο και πολλοί νέοι άνθρωποι έχουν συνειδητοποιήσει αυτό και δεν θέλουν να βρεθούν στη δίνη του σατανά. Πολλοί, δυστυχώς, εξακολουθούν να μην καταλαβαίνουν τίποτα, και τίποτα δεν είναι παράξενο γι’ αυτούς. Και όταν μια φορά βρεθούν στην κούνια του δαίμονα, είναι δύσκολο να βγούνε από κει. Οι νέοι θα πρέπει να έχουν τον πνευματικό, ο οποίος θα τους καθοδηγεί πνευματικά. Οι άνθρωποι με ρωτούν συχνά, πώς να βρουν ένα πνευματικό. Πάντα τους προτείνω να επικοινωνήσουν πρώτα με τον ιερέα της ενορίας τους. Εκείνος είναι υπεύθυνος για την ενορία του, και είναι υποχρεωμένος να βοηθήσει πνευματικά τους ενορίτες του. Όσον αφορά τη σύγκριση των μεγάλων με τους νέους, και ποιος πρόκειται να σώσει ποιον, κάθε ώριμος άνθρωπος μπορεί όλα να αντιμετωπίσει και είναι υποχρεωμένος να φροντίζει τον εαυτό του, να καθαρίσει πρώτα το δικό του το σπίτι. Αν κάποιος δεν θέλει να ακολουθήσει το στενό δρόμο του Χριστού, της Ορθοδοξίας, ο σατανάς δεν κοιμάται ποτέ και είναι πάντα εκεί για να του ανοίξει ένα μεγάλο δρόμο της ακολασίας, προς τα μέθη, το αλκοόλ, τα ναρκωτικά, έλλειψη σεβασμού των γονέων, ο οποίος οδηγεί κατευθείαν στην κόλαση. Και ο Κύριος έχει δώσει το χέρι Του της σωτηρίας σε όλους. Όλοι όσοι έχουν γεννηθεί, έχουν την ίδια ευκαιρία να σωθούν. Τώρα είναι στο χέρι τους, σε ποιον εκείνοι θα δώσουν το χέρι τους, και σε ποιον θα εμπιστευτούν την σωτηρία της ψυχής τους…

Πιθανών, λόγω αυτών των νέων πιστών και εκείνους που μόλις εισέρχονται στην πίστη, το πνεύμα Σας είναι τόσο νεανικό, τόσο γαλήνιο, αποδεκτό και όλοι Σας εμπιστεύονται σχεδόν αμέσως και χωρίς επιφυλάξεις.

Πάτερ Γαβριήλ: Ναι, το παρατήρησα και μόνος μου, και γιατί είναι έτσι, ο Κύριος ξέρει. Εγώ απλώς προσπαθώ να μαρτυρώ ο, τι μου δόθηκε από τον Θεό. Αν μου δόθηκε έστω ένα ταλέντο, πιστεύω ότι ο Κύριος μου ζητάει να τον πολλαπλασιάσω όσο περισσότερο γίνετε, επειδή αυτό είναι που θα ζητηθεί από μένα όταν σταθώ μπροστά Του. Και αυτό ισχύει για όλους. Τον καθένα θα ρωτήσει ο Κύριος πόσο έχει πολλαπλασιαστεί τα ταλέντα του, τα οποία του τα δώρισε ο Ίδιος, ή μήπως τα έθαψε. Γι’ αυτό, ο κάθε ιερέας, ηγούμενος, επίσκοπος, πρεσβύτερος σε γενικές γραμμές, θα πρέπει να αναγνωρίσει τα ταλέντα των υπακουόντων μοναχών του, στους οποίους ο Κύριος έδωσε αυτά τα ταλέντα και να τους επιτρέψει να πολλαπλασιάσουν τα δώρα του Θεού, βέβαια, όχι μόνο για τη σωτηρία των ψυχών τους, αλλά και για πολλούς άλλους. Μερικές φορές, μια λέξη που θα διαβάσει κανείς ή θα την ακούσει την κατάλληλη στιγμή - μπορεί να του σώσει και τη ζωή. Όταν ο Θεός μου δείξει πως κάποιος έχει κάποιο δώρο χρήσιμο για την ψυχή του, εγώ επιμένω αναγκάζοντάς τον απλά να μην το θάψει, αλλά να εντυπωσιαστεί και ο ίδιος με το δώρο του, γιατί αυτό είναι για το πνευματικό του όφελος, αλλά και για όλους όσοι θα το διαβάζουν, ακούν, που θα το θυμούνται ή θα το εφαρμόζουν... ακόμη και για τον πνευματικό. Είναι μεγάλη αμαρτία να εμποδίζει κάποιος την πνευματική αποστολή κάποιου. Πράγματι, δεν ξέρεις ποτέ αν μόνο μια δημοσιευμένη λέξη είτε σε κάποιο βιβλίο, είτε στο διαδίκτυο, στα περιοδικά ή προφορικά, μπορεί να σώσει κάποιον. Μια αδελφή είναι Διδάκτωρ της σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών, και έχει ήδη μεταφράσει για την ιστοσελίδα μας, περίπου 2000 πνευματικά κείμενα, από τα ρωσικά. Αυτό ήταν έκπληξη για την ίδια, αλλά τώρα είναι πολύ ευτυχής και αισθάνεται πνευματική χαρά και γαλήνη, ενώ τα μεταφράσει.

Ευχαριστώ τον Θεό και είμαι πολύ ευγνώμων προς τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ιωάννη, ο οποίος προφητικά ευλόγησε την αγορά των υπολογιστών στο μοναστήρι Λεπαβίνα. Διαμαρτυρήθηκα λίγο, γιατί φοβόμουν πως αυτό το «κουτί» θα μου διαταράσσει τη σειρά των προσευχών, αλλά επέμενε ο Μητροπολίτης για την αγορά ενός υπολογιστή και μίλαγε για τις μεγάλες δυνατότητες των ιεραποστολικών έργων μέσα του διαδίκτυου. Καθώς αυτό ήταν και υπακοή και ευλογία, αδελφότητα και εγώ ξεκινήσαμε το διάβασμα και τώρα, δόξα τω Θεώ, έχουμε καθημερινά από 1000 - 1800 επισκέπτες της ιστοσελίδας μας. Κάθε μέρα το μικρό ποίμνιο πολλαπλασιάζετε, στην αναζήτηση της πνευματικής τροφής, στην αναζήτηση του ποιημένου.

Διάβασα και για το ημερολόγιό Σας, Πάτερ. Αυτό είναι ένα μεγάλο θησαυρό. Πώς το καταφέρνετε και πολλαπλασιάζετε αυτό το νέκταρ από τον Κήπο της Υπεράγιας Θεοτόκου;

Πάτερ Γαβριήλ: Λοιπόν, αυτό το πνευματικό νέκταρ έφερα από τον Άγιο Όρος και εξακολουθώ να  το έχω, και κάθε μέρα προσπαθώ να το πολλαπλασιάσω με όση δύναμη έχω, και προσπαθώ να το μοιραστώ με όλους όσους τον αναζητούν πραγματικά.
 
 

Αρχή ενός από τα ημερολόγια του Πάτερ Γαβριήλ γραμμένο στον Άγιο Όρος
-Κάντε κλικ για μεγέθυνση εικόνας-

Το Άγιο Όρος είναι ένα μεγάλο ιερό και μόνο οι εκλεκτοί στρατιώτες του Χριστού μπορούν να περπατάνε και να διαμένουν εκεί πέρα. Πώς Εσείς, Πάτερ, έχετε καταφέρει να κυριαρχήσετε με τη νοερά προσευχή; Είστε πιο κοντά στον Θεό με την προσευχή του Ιησού;

Πάτερ Γαβριήλ: Όταν ένας μοναχός δίνει όρκο του μοναχισμού, τότε παίρνει και τα κομποσκοίνια προσευχής, τα οποία είναι ως ένα πνευματικό ξίφος, και χρησιμεύουν για να του θυμίζουν συνεχώς εξελισσόμενη νοερά προσευχή. Νοερά προσευχή δεν σταματά ποτέ και ποτέ δεν εξαφανίζεται. Το μυαλό πρέπει να είναι μόνιμα απασχολημένο με την προσευχή του Ιησού, η οποία λέει: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με αμαρτωλό». Όταν φτάσει στο κορυφαίο στάδιο της δημιουργίας νοεράς προσευχής, μοναχός και όταν ξαπλώνει να κοιμηθεί, η προσευχή του Ιησού ρέει και ξεχειλίζει στον ύπνο του. Και όταν ξυπνάει και σηκώνεται, νιώθει σαν να ήτανε σε μια όαση ειρήνης, που τον επισκέφθηκε η χάρη του Θεού. Και αυτή ειρήνη απλώνεται και τα πάντα γύρω του πλημμυρίζει με την ευλογημένη γαλήνη την οποία έλαβε με την προσευχή από ψηλά, από τον Παντοδύναμο…

 

Το κελί που έμενε ο Πάτερ Γαβριήλ για 13 χρόνια

 

Να ζει στον Άγιο Όρος μπορεί μόνο ο εκλεκτός του Χριστού. Πολλοί θα ήθελαν να τους δεχθούν τα ιερά του Αγίου Όρους και να νιώθουν έστω για λίγο το νέκταρ, αλλά αυτό δεν επιτρέπετε στον καθένα.

Πάτερ Γαβριήλ: Είμαστε όλοι απλά άνθρωποι και επειδή είμαστε ακόμα εδώ, στη γη, πολλά εξαρτώνται από το πώς ο καθένας εκπληρώνει τον όρκο του Κυρίου...

Οι συναντήσεις Σας με τον Γέροντα Στέφανο Σέρβο στα Καρούλια είναι ανεκτίμητες. Πόσο μεγάλα ήταν τα πνευματικά τα βάθη του, ενώ Εσείς νέος μοναχός; Πώς ελεγχότανε την υπακοή σας;

Πάτερ Γαβριήλ: Πηγαίνοντας  συχνά στο Γέροντα για την πνευματική τροφή, πάρα πολλά έμαθα από αυτόν. Μια φορά, όταν ήρθα σε αυτόν μετά από 2 ώρες περπάτημα, γιατί διαφορετικά στο κελί του δεν μπορούσες να έρθεις, για να ελέγξει την υπακοή μου και την ταπεινοφροσύνη μου, μου έδωσε πρωί πρωί να πλύνω κάτι μπουκάλια. Με διέταξε να τα πλύνω μπροστά στις κυψέλες με τα μελίσσια. Καθώς ο ήλιος είχε μόλις βγει, έτσι και οι μέλισσες άρχισαν να βγαίνουνε από τις κυψέλες τους. Τι άλλο μπορούσα να κάνω, παρά να κάνω το σταυρό μου και να τελειώσω με την υπακοή μου. Φυσικά, καμιά μέλισσα δεν με τσίμπησε, πρώτα απ’ όλα γιατί ήξερα ότι και ο Πάτερ προσευχήθηκε για μένα, και δεύτερον, τα Καρούλια είναι γεμάτη από μοναστικές προσευχές, έτσι ώστε και οι μέλισσες, άλλα και τα άλλα ζώα εκεί, είναι ήρεμα και ευλογημένα. Αυτές οι μέλισσες είναι τα πλάσματα του Θεού από τον Κήπο της Υπεράγιας Θεοτόκου!

Άκουσα την ψαλμωδία του Πάτερ Στέφανου, όταν έψαλε το ύμνο του Άγιου Πνεύματος. Τι φωνή και αυτή, Πάτερ! Μπαίνει κατευθείαν στην καρδιά. Το άκουγα συνεχώς, και συχνά το τραγουδώ από μέσα μου. Ευλογήστε, Πάτερ, να δώσουμε στους αναγνώστες μας ένα σύνδεσμο όπου μπορούν να ακούσουν την ψαλμωδία του  Γέροντα  Στέφανου.

Πάτερ Γαβριήλ: Αυτό είναι αγγελική φωνή με τόνο από τα Καρούλια. Άκουσες ότι ο Πάτερ Στέφανος τραγουδάει σαν ένα παιδί, σαν άγγελος. Αυτό θα πει πόσο είναι καθαρή η ζωή του, αφού η ζωή του είναι μια συνεχής προσευχή.

Πώς ο Πάτερ Στέφανος συμπεριφερότανε με τους ανυπάκουους που τον επισκεπτόντουσαν;

Πάτερ Γαβριήλ: Εγώ τον Γέροντα υπάκουγα άψογα και πάντα με υποδεχότανε με χαρά, σαν γιος να του ήμουνα ή πνευματικό του παιδί. Ήξερα ότι ο Γέροντας κλείνει τις πόρτες του γι’ αυτούς που δεν υπακούν, γι’ αυτό όλα αυτά άντεχα με ταπεινότητα, μόνο και μόνο για να είμαι όσο πιο πολύ γίνετε μαζί του, και να μην τον κάνω λυπηρό με την ανυπακοή μου. Ανυπάκουους μοναχούς δεν αγαπούσε και δεν τους δεχότανε.

Φαίνετε ότι ο Πάτερ Στέφανος αγαπούσε τα λουλούδια και τα ζώα. Πώς Εσείς είδατε αυτή την αγάπη του μοναχού ερημίτη;

Ο Πάτερ Στέφανος με τη γάτα Τσάνε

Πάτερ Γαβριήλ: Ο Πάτερ Στέφανος  είχε καταλάβει πολύ καλά ότι ζει σε έναν ιερό τόπο. Είχε καθαρίσει τόσο πολύ την ψυχή του, που πραγματικά τον αγαπούσανε όλα τα ζώα και μίλαγε μ’ αυτά. Και τα λουλούδια πολύ αγαπούσε, τα έθρεψε, μίλαγε μ’ αυτά και τα λουλούδια φαινότανε να ανταποδίδουν σε αυτή την αγάπη με τα χρώματα, μυρωδιές τους, και χαρά... Ο Πάτερ είχε δύο κυψέλες μελισσών, τη γάτα Τσάνε, τα πουλιά του και τα λουλούδια του, τα οποία λάτρευε. Αυτά ήταν η όλη του περιουσία.

Τι ευλογία και πρόνοια του Θεού, που ο Πάτερ Στέφανος από τα Καρούλια, Αγιορείτης είναι θαμμένος στο μοναστήρι Σλάντσι, κοντά στο Βελιγράδι. Έχετε δει τον τάφο του Γέροντα, Πάτερ; Υπάρχει πιθανότητα, λόγω της άγιας ζωής του Γέροντα Στέφανου, να αγιοποιηθεί;

 

Πάτερ Στέφανος ταΐζει τα πουλάκια του

Πάτερ Γαβριήλ:Ο Πάτερ Στέφανος έζησε 40 χρόνια άγιας ζωής στον Άγιο Όρος. Αυτό το γεγονός από μόνο του σημαίνει ότι είναι μια μεγάλη ευλογία, όχι μόνο  για το Βελιγράδι, αλλά και για την ολόκληρη τη Σερβία, που τα λείψανα αυτής καθαρής ψυχής, αυτού του μεγάλου ασκητή, βρίσκονται στο νεκροταφείο του μοναστηριού Σλάντσι, που είναι αφιερωμένο στον Αρχιδιάκονο Στέφανο Πρωτομάρτυρα. Αν ξέρανε οι πιστοί του Βελιγραδίου τι αγία ζωή έζησε αυτός ο Γέροντας, θα προσκυνάγανε ασταμάτητα και θα φέρνανε ή θα φυτεύανε έστω ένα λουλούδι στον τάφο του. Ο Γέροντας αγαπούσε πολύ τα λουλούδια.

Ο Πάτερ Στέφανος δεν ονομάστηκε ακόμα άγιος, γιατί πρέπει να γίνει κάποιο θαύμα στον τάφο του, για να ανακηρυχθεί έτσι. Οπότε, δεν σημαίνει πως αυτό δεν θα συμβεί σύντομα ... Δεν ξέρω, ο Θεός ξέρει ...

Είχα πρόσφατα μια φωτογραφία στα χέρια μου, του τάφου τον Γέροντα Στέφανου. Όταν το κοίταξα πιο προσεκτικά στον τόπο όπου είναι ο τάφος του, οι σκέψεις μου ταξίδεψαν μακριά για μια στιγμή, στο Άγιο Όρος. Μου φάνηκε, σαν ο τάφος του να είναι σε ένα απλό μέρος, ταπεινό και τα πάντα γύρω του που φαίνονται, ένα απλό μνήμα, ένας ξύλινος σταυρός, λίγα λουλούδια, και σε κοντινή απόσταση, οι κυψέλες με τις μέλισσες. Ακριβώς όπως στα Καρούλια. Όλο αυτό δεν είναι τυχαίο, όπως και το Βελιγράδι που πήρε μια μεγάλη ευλογία να έχει λείψανα ενός τέτοιου ασκητή, πως ήταν ο Πάτερ Στέφανος από τα Καρούλια. Ασκητική μοναστική ζωή στα Καρούλια κράτησε περισσότερο από 40 χρόνια. Ως εκ τούτου, αυτό είναι μια μεγάλη ευλογία για τους πιστούς της πόλης του Βελιγραδίου και για το μοναστήρι Σλάντσε.

 

Τάφος του Πάτερ Στέφανου στο μοναστήρι Σλάντσι

Λοιπόν, Πάτερ, σ’ Εσάς Σας άρεσε να μένετε με τον Γέροντα Στέφανο και πηγαίνατε για πνευματική τροφή σε εκείνον που προσευχότανε συνεχώς, παρόλο που είχατε τον πνευματικό Σας στο μοναστήρι. Δηλαδή, Πάτερ, όλοι χρειαζόμαστε έναν πνευματικό για την πνευματική καθοδήγηση, αλλά πρέπει να του ήμαστε υπάκουοι σε όλα τα πράγματα, ή αλλιώς πάει η χάρη;

Πάτερ Γαβριήλ:Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις, όταν λόγω ανυπακοής στον πνευματικό, αναχωρεί η χάρη από τον άνθρωπο. Και είναι δύσκολο να διορθωθεί αυτό, και άνθρωπος αρχίζει να υποφέρει... Δεν επιτρέπετε να είμαστε ανυπάκουοι ούτε στους γονείς, ούτε στον ιερέα, ούτε στον πνευματικό.

Στην αποψινή ομιλία μετά τον Ακάθιστο, είπατε, Πάτερ, ότι ο άνθρωπος με τις αμαρτίες του δηλητηριάζει τη γη. Θυμάμαι όταν καλέσατε για την ημέρα της Αναλήψεως του Κύριου, όταν γιορτάζει η πόλη του Βελιγραδίου, να πάνε όλοι από το Βελιγράδι σε αυτή την θρησκευτική πομπή, για να «πλυθεί» η πόλη με τις προσευχές, και να προφυλαχθεί έτσι από τις καθημερινές δαιμονικές επιθέσεις, και είπατε: «Πηγαίνετε, πηγαίνετε στην πορεία της προσευχής και στην καθολική προσευχή στους δρόμους του Βελιγραδίου! Δεν βλέπετε πώς κάθε μέρος, κάθε πόλη και ακόμη και το Βελιγράδι «λιβανίζετε» με κάθε κακό ανάξιο για την ανθρώπινη ζωή!» Πώς θα σωθούμε, Πάτερ;

Πάτερ Γαβριήλ: Ναι, είδα όταν το ιερατείο οδήγησε τους κατοίκους του Βελιγραδίου για την προσευχή στην πομπή. Υπήρχε πολλοί κόσμος, αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό. Το Βελιγράδι είναι μεγάλη πόλη, και αυτό ήταν ένα πολύ μικρό ποσοστό. Από την άλλη πλευρά, τα γήπεδα είναι γεμάτα, αίθουσες συναυλιών επίσης, τα μπαρ το ίδιο. Και μπορούμε να σωθούμε μόνο με τη νηστεία, την προσευχή, τη μετάνοια, την κοινωνία με τα Ιερά Μυστήρια του Χριστού και να ζούμε σύμφωνα με τις εντολές του Θεού.

 

Ο Πάτερ Γαβριήλ και ο αδελφός Ντράγκι από το Κρνιέβο,
δίπλα στο αμπέλι του Αγίου Συμεών, στο Χιλιανδάρι το 1971.

Σας ευχαριστώ, Πάτερ, ευλογείτε και καληνύχτα!

Πάτερ Γαβριήλ: Ο Θεός να σας ευλογήσει. Καληνύχτα!


Την ημέρα του Ονούφριου οσίου και Πέτρου του εν  Άθω,  το 2009.

 

μετάφραση: Μπράνκιτσα Μπογκντάνοβιτς