MANASTIR LEPAVINA - SRPSKA PRAVOSLAVNA CRKVA

Η Tράπεζα της Ιεράς Μονής Χιλιανδαρίου είναι ενσωματωμένη στο ισόγειο της δυτικής πτέρυγας.

Η κατασκευή της ανάγεται στο 1293.

Έχει ορθογωνική κάτοψη και φέρει δύο κόγχες.

Είναι τοιχογραφημένη από το Σέρβο μοναχό Γεώργιο Μητροφάνοβιτς το 1623, που καλύπτουν το μεγαλύτερο τμήμα των περιμετρικών της τοίχων. Αποκαλύφθηκαν όμως αξιόλογες βυζαντινές εικονογραφίσεις του 14ου αιώνα.

Τα σημερινά ξύλινα τραπέζια της αντικατέστησαν στο τέλος του 19ου αιώνα τα παλαιότερα μαρμάρινα, δύο από τα οποία φυλάσσονται σε υπόγειο της μονής.

Το μαρμάρινο όμως τραπέζι του ηγουμένου, διατηρείται το αυθεντικό στην ίδια θέση. (ΚΕΔΑΚ)
 

Οι φωτογραφίες, με τοιχογραφίες της Τράπεζας, είναι του Le Baron από το 1918 (europeana.eu)








































































































Και δύο πρόσφατες φωτογραφίες, από την επίσκεψη 30 σπουδαστών της Στρατιωτικής Ακαδημίας Βελιγραδίου (31/7 - 6/8/2009), στις οποίες διακρίνονται τα ξύλινα τραπέζια και το μοναδικό μαρμάρινο του ηγουμένου (κάτω φωτογραφία)
















Περισσότερες αγιορείτικες τράπεζες μπορείτε να δείτε στις αναρτήσεις 244, 249 και 409.


http://agioritikesmnimes.pblogs.gr/

ΚΤΗΝΟΤΡΌΦΟΙ ΚΑΙ ΑΝΤΆΡΤΕΣ ΣΤΟ ΧΙΛΙΑΝΔΆΡΙ (1947)

Η διήγηση που ακολουθεί είναι του μπαρμπα Μήτσου (Δημήτριος Γ. Ξεφτέρης, έτος γεννήσεως 1929) και δημοσιεύεται στα ΝΕΑ ΤΗΣ ΒΑΡΒΑΡΑΣ. Η ηλικία του, όταν διαδραματίζονται τα γεγονότα, είναι 18 χρονών.

Ήμαστε στο 1947 όταν λόγω της κατάστασης αναγκα­ζόμαστε οι κτηνοτρόφοι να πάμε στο Άγιο Όρος.

Εμείς με το θείο μου το Θεοχάρη πήγαμε και εγκα­τασταθήκαμε στην Ιερά Μονή Χιλανταρίου. Μαζί μας ήταν και ο Στρατής Τσαλίκης+, που ήταν ένας γερός κτηνοτρόφος.

Τα βράδια μαζευόμασταν όλοι σ' ένα μέρος για ύπνο. Τα κοπάδια τα αφήναμε μόνα τους. Ούτε λύκοι υπήρχαν ε­κεί ούτε τσακάλια οπότε δεν είχαμε φόβο. Περάσαμε εκεί όλοι μαζί περίπου ένα μήνα. Παρακάτω περιγράφω μερικά περιστατικά από την εκεί ζωή μας.

Τα τρόφιμα που είχαμε πάρει μαζί μας άρχισαν με­τά από λίγες μέρες να τελειώνουν. Ευτυχώς είχαμε μα­ζί μας μια μεγάλη κατσαρόλα και κάναμε κατσιαμάκα με καλαμποκίσιο αλεύρι και τρώγαμε όλοι από ένα κομμάτι.

Ανακαλύψαμε εκεί κοντά κι ένα κελλί του παπα -Βγένη με Ιερισσιώτες καλόγερους. Ήταν πολύ καλοί άνθρω­ποι και είχαν φούρνο. Οικονομήσαμε αλεύρι και πήγαι­νε ο πατέρας μου με το θείο μου και ζύμωναν εκεί.

Την πρώτη φορά που πήγαν τους βρήκαν ..πατούσαν τα σταφύλια και έβγαζαν κρασί. Το βράδυ μας έφεραν ένα γκιουμ ίσα με δέκα οκάδες. Το κρασί όμως δεν πί­νονταν χωρίς κρέας. Σφάξαμε λοιπόν ένα βετούλι, το βάλαμε στην μπακράτσα, έβρασε και τρώγαμε. Ήμασταν όμως πολλά άτομα και δεν μας έφτασε. Ο Στρα­τής που ήταν κρεατάς λέει τότε στο τσοπάνο του το Γιώργη. «Πήγαινε ρε Γιώργη και σφάξε μια μηλιώρα». Ο Γιώργης ήταν ένα παλικάρι 20 χρονών Θρακιώτης, το επίθετο του ήταν Δεληγιάννης, παρατσούκλι τον λέγαμε <αλανιάρα>, όνομα και πράγμα.

Σε μια ώρα η γίδα ήταν έτοιμη και τη βάλαμε στην μπακράτσα, περάσαμε έτσι όλη τη νύχτα τρώγοντας και πίνοντας.                  

Για αρκετό καιρό πηγαίναμε εκεί στους παπα Βγένηδες  και ζυμώναμε, μας εξυπηρετούσαν οι άνθρωποι. Τους πηγαίναμε κι εμείς τυρί και κρέας όταν σφάζα­με καμιά γίδα.

Πέρασε λίγος καιρός και κάποτε που ήμασταν όλοι μαζί αισθάνθηκα την πλάτη μου να με φαγουρίζει. Βγάζω τη φανέλα μου και βρίσκω δυο ψείρες. Το βράδυ το είπα στον θείο μου. Αυτός με απάντησε πως και ο ίδιος είχε πιάσει από μέρες αλλά ντρέπονταν να μας το πει.

Ο πατέρας μου τις φοβόταν πολύ τις ψείρες, μόλις το έμαθε έστειλε τον αδερφό μου στις Καρυές να πάρει μια γερμανική σκόνη το ντιντιτι. Πήγε και μας έφερε δυο κουτιά. Βάλαμε και από τότε δεν ξανάδαμε ψείρα. Σωθήκαμε μ εκείνη τη σκόνη.

Μετά το μήνα ο Στρατής έφυγε από κείνη την περιο­χή. Εγώ με το θείο μου  σμίξαμε τα γίδια μας και μεί­ναμε εκεί στην περιοχή του Χιλανταρίου. Κατέβηκε ο πατέρας μου στην επιτροπή και τους είπε να μας αφήσουν να κάνουμε μαντρί εκεί κοντά. Μας ά­φησαν και μας έδωσαν μια κάμαρη έξω από το μοναστή­ρι να βάλουμε τα πράγματα μας.

Κάτω στον αρσανά είχε ένα σπίτι με φούρνο μας είπαν να πηγαίνουμε εκεί να ζυμώνουμε και έτσι τα­κτοποιηθήκαμε μια χαρά. Από αλεύρι όμως ...τα είχαμε μπερδέψει τα πράγματα...δεν μπορούσαμε να βρούμε ν' αγοράσουμε. Έτσι αναγκάστηκε ο πατέρας μου με τον αδερφό μου να πάνε να δουλέψουν σ' έναν έμπορο που είχε νοικιασμένο το δάσος του μοναστηριού. Τους έδινε για πληρωμή δεκαπέντε οκάδες αλεύρι τη βδομάδα. Ο πατέρας μου δεν ήταν μαθημένος να δουλεύει μεροκάματο και του κακοφάνηκε πολύ.

Παραμονές Χριστουγέννων μας λέει ο πατέρας μου. «Εγώ θα βγω έξω θα πάω στο Παλαιοχώρι να φέρω σιτά­ρι να το αλέσουμε να χορτάσουμε ψωμί» Στο Παλαιοχώρι είχαμε σιτάρι δικιάς μας παραγωγής.

1947. Ο Εμφύλιος συνεχίζεται και οι κτηνοτρόφοι λόγω της κατάστασης βρισκόμαστε στο Άγιο Όρος.

Τις μέρες που έλειπε ο πατέρας μου, είχε πάει στο Παλαιοχώρι να φέρει αλεύρι, ένα απόγευμα καθώς βο­σκούσα τα γίδια βλέπω σ' ένα δρόμο να κατεβαίνουν άνθρωποι με όπλα. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα είναι πως πρόκειται για Μάηδες. Μάηδες έλεγαν πολίτες που είχαν όπλα φύλαγαν τα χωριά και έκαναν περιπολίες. Όταν όμως πλησίασαν και τους είδα καλύτερα κατά­λαβα πως ήταν αντάρτες. Έστριψα με τρόπο και προ­σπάθησα να κρυφτώ. Είδα όμως κάποιον αντάρτη ξεκομ­μένο από τους άλλους είκοσι περίπου μέτρα πιο μα­κριά να με παρακολουθεί. Προσπάθησα τότε να κάνω τον αδιάφορο, τάχα πως δεν τον κατάλαβα και προχω­ρούσα ανάμεσα στα γίδια. Πέρασαν όλοι, γύρω στα τρι­άντα άτομα. Τελευταίος έρχονταν ο καπετάν Καραβασιλικός από τη Μεγάλη Παναγία. Μόλις έφτασε απέναντι μου με φωνάζει: «ε.. -κεχαγιά...». Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα, μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Αναγκάστηκα να πάω κοντά του. Τον γνώρισα γιατί τον ήξερα από το χωριό.

-Έλα, μου λέει, να πάμε μέχρι το μοναστήρι. Πήγαμε εκεί βρήκα κι άλλους εργάτες που δούλευαν στο μοναστήρι καθώς και κτηνοτρόφους από κει γύρω. Εμένα και τον Γιάννη Κατσιάνο μας έβαλαν στην απο­θήκη που είχαν οι καλόγεροι το αλεύρι.

Σακιάσαμε 28 τσουβάλια αλεύρι πήραν και 14 μουλάρια από το στά­βλο του μοναστηριού τα φορτώσαμε και τα βγάλαμε έξω. Οι περισσότεροι αντάρτες είχαν μπει μέσα στο μοναστήρι έμειναν μερικοί μόνο έξω και μας φύλαγαν. Πέρασαν καναδυό ώρες, άρχισε να βασιλεύει ο ήλιος κι αυτοί ακόμα να βγουν. Τότε λέει ένας απ αυτούς που ήταν έξω, ο καπετάν Λαγός, νευριασμένος σ' ένα αντάρτη:

-Πήγαινε μέσα σ  αυτούς και, πες τους να βγουν.

Τι κάνουν τόση ώρα μέσα; Τα μουλάρια θα πέσουν από το φορτίο.

Πραγματικά μετά από λίγο βγήκαν όλοι από μέσα. Ο Καραβασιλικός, ο Κορδαλής, ο Παϊπάτης, ο Καραχρίστος όλοι καπεταναίοι, από τη Μεγ. Παναγία. Ο Καραβασιλικός τους είπε να πάρουν τα μουλάρια και να φύγουν όλοι  και έμεινε μόνος του θα μπείτε στο μοναστήρι, μας λέει, θα κλείσετε την πόρτα και μη τολμήσει κανένας να βγει και, πάει να μας προδώσει δε θα γλιτώσει θα τον σκοτώσουμε. Έφυγε λοιπόν κι, αυτός ευτυχώς χωρίς να μας πειρά­ξουν. Μόνο το σακάκι με πήραν, ένα σακάκι καρό που το είχα ράψει πριν λίγο καιρό.

Μετά που πήγαμε μέσα ρωτήσαμε τι έκαναν τόση ώρα μέσα. Μας είπαν πως προσπαθούσαν ν' ανοίξουν το χρηματοκιβώτιο του μοναστηριού αλλά δεν μπόρεσαν. Το χρηματοκιβώτιο είχε 12 κλειδιά και για ν' ανοίξει έπρεπε να μπουν και τα δώδεκα. Αυτά τα κλειδιά τα είχαν δώδεκα διαφορετικά άτομα. Μόλις οι καλόγεροι αντελήφθηκαν τους αντάρτες και το σκοπό τους έκρυ­ψαν έναν καλόγερο που είχε κλειδί. Οι αντάρτες προ­σπάθησαν ν' ανοίξουν την πόρτα με τα έντεκα κλειδιά αλλά αυτό στάθηκε αδύνατο. Προσπάθησαν μετά με λο­στούς αλλά πάλι τίποτα, έτσι άργησαν πολύ.

Την άλλοι μέρα το πρωί άνοιξε η πόρτα του μονα­στηριού και φύγαμε όλοι. Όταν πήγα στο μαντρί τους βρήκα όλους αναστατωμένους. Ο αδερφός μου και ο θει­ος μου δεν πήραν χαμπάρι τι έγινε και νόμιζαν πως έπαθα κάτι, έτσι όλη τη νύχτα γύριζαν να με βρουν.

Οι καλόγεροι μας είχαν πει εν τω μεταξύ να μην πάμε εμείς στην αστυνομία γιατί ήταν μακριά. Είχε μόνο στο Βατοπέδι και στο Ζωγράφου που ήταν τρεις ώρες δρόμος. Μας είπαν πως θα ειδοποιούσαν αυτοί.

Πέρασαν καναδυό μέρες και έφτασε μια ειδοποίηση από την αστυνομία να πάω στο τμήμα.

Φίδια άρχισαν να με ζώνουν. Είπα πως δε θα το γλιτώσω το ξύλο α­φού δεν πήγα να τους πω γι αυτά που έγιναν με τους αντάρτες. Παίρνω λοιπόν κι εγώ ένα κατσίκι καναδυό οκάδες τυρί και ξεκίνησα για την αστυνομία. Όταν έφτασα εκείνη την ώρα έμπαινε μέσα ένας καλό­γερος με το τρουβά γεμάτο. Περίμενα απ' έξω, ήρθαν οι χωροφύλακες, τους έδωσα το κατσίκι και το τυρί και κουβεντιάζαμε μέχρι που να τελειώσει ο καλόγερος με το διοικητή.

Όταν βγήκε ο καλόγερος μπήκα εγώ μέσα. Μόλις με είδε, ο διοικητής, σηκώνεται και μου λέει.

-Α, εσύ είσαι ο προδότης, γιατί δεν ήρθες να μας ειδοποιήσεις; και λέγοντας αυτά μου αστράφτει ένα χα­στούκι. Ένας χωροφύλακας άκουσε που διαμαρτυρόμου­να μέσα και κατάλαβε πως τις έτρωγα. Άνοιξε την πόρτα μπήκε μέσα και είπε στο σταθμάρχη πως τους έφερα τυρί και κατσίκι και να μη με χτυπά. Μόλις του είπε αυτό, μαλάκωσαν τα πράγματα του εξήγησα πως έγινε το περιστατικό και τελειώσα­με. Επειδή πλησίαζε μεσημέρι με κράτησαν τους έσφα­ξα το αρνί φάγαμε παρέα και τελικά πιαστήκαμε και φίλοι.

Φεύγοντας μου είπε πως ότι μου συμβαίνει να πη­γαίνω σ' αυτόν, το χαστούκι  όμως το έφαγα και θα το θυμάμαι.

Ο ΣΈΡΒΟΣ ΥΠΟΥΡΓΌΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΎ ΣΤΟ ΧΙΛΙΑΝΔΆΡΙ



Ο Σέρβος Υπουργός Πολιτισμού κ. Ντεμπόϊα Μπράντιτς επισκέπτεται αύριο 31 Αυγούστου την Ιερά Μονή Χιλιανδαρίου προκειμένου να εξετάσει την πορεία των έργων αποκατάστασης των ζημιών από τη μεγάλη πυρκαγιά της 4ης Μαρτίου 2004 και να δρομολογήσει τις προσεχείς δραστηριότητες. Θα τον συνοδεύουν οι ειδικοί σύμβουλοι Ζόραν Χάμοβιτς και Γκόραν Μάρκοβιτς.

Θα έχει συναντήσεις με την αδελφότητα της Μονής και τους επαγγελματίες τεχνικούς που εργάζονται εκεί.
 























      Αν και υπάρχει μείωση της οικονομικής ενίσχυσης που είχε προγραμματίσει η σερβική κυβέρνηση, λόγω της οικονομικής κρίσης, καταβάλλεται προσπάθεια για την γρήγορη αποκατάσταση των ζημιών αφού η ιστορική Μονή αποτελεί τη βασική εστία της πολιτιστικής και ιστορικής κληρονομιάς του σερβικού λαού με πλήθος ανεκτίμητων θησαυρών.






































Το χρονοδιάγραμμα για την πλήρη αποκατάσταση των ζημιών, το οποίο είχε ορισθεί εξ αρχής, είναι 10 χρόνια.

Η ΜΙΚΡΉ ΓΙΟΒΆΝΙΤΣΑ



















Το κελλί που φαίνεται στη φωτογραφία (κλικ) ονομάζεται Μικρή Γιοβάνιτσα. Είναι το τελευταίο κελλί πριν το πλοίο της γραμμής Ουρανούπολη - Δάφνη πραγματοποιήσει την πρώτη στάση στον αρσανά της Γιοβάνιτσα.Αν και την τοποθεσία που βρίσκεται θα τη ζηλεύαμε όλοι, αξίζει  να δούμε πως πηγαίνει στο κελλί του ο Γέροντας Ευφρόσυνος, μετά τα ψώνια στη Δάφνη, από τον μοναδικό «δρόμο» που ενώνει το κελλί με το υπόλοιπο Άγιο Όρος.




































Οι φωτογραφίες είναι από το τελευταίο μου ταξίδι στο Άγιο Όρος, αρχές Αυγούστου 2009, βγαλμένες πάνω από το πλοίο της επιστροφής.

ΦΩΤΟΓΡΆΦΟΣ ΝΉΦΩΝ ΜΟΝΑΧΌΣ ΧΙΛΙΑΝΔΑΡΙΝΌΣ

Οι φωτογραφίες του Xιλιανδαρινού μοναχού Νήφωνος, είναι από το χρονικό διάστημα 1930-1950 και τις δανείστηκα από την ιστοσελίδα της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρα Athos Memory

Πορτραίτο σε φυσικό χώρο. Σέρβοι μοναχοί και λαϊκοί στη Μονή Χιλιανδαρίου:

Πορτραίτο σε φωτογραφείο. Δύο μοναχοί:

Πορτραίτο σε φυσικό χώρο. Μοναχός με επισκέπτες μπροστά στο καθολικό της Μονής Χιλιανδαρίου:

Πορτραίτο σε φωτογραφείο. Αρχιμανδρίτης:

 
  ΣΤΑ ΧΙΛΙΑΝΔΑΡΙΝΆ ΑΜΠΈΛΙΑ















































Ι.Μ. ΧΙΛΙΑΝΔΑΡΊΟΥ (ΜΆΡΤΙΟΣ 1910)

          ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΣΕΡΒΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ ΠΕΤΡΟΥ Α΄ (1844-1921)

Μετά τον βασιλιά της Σερβίας Αλέξανδρο Α΄ Οβρένοβιτς, ο οποίος επισκέφθηκε την Ιερά Μονή Χιλιανδαρίου τον Ιούνιο του 1896 (αναρτήσεις αρ. 30, 211), ένας ακόμη σέρβος βασιλιάς, ο Πέτρος Α΄ Καραγιώργεβιτς, τον Μάρτιο του 1910, πραγματοποίσε προσκυνηματικό ταξίδι στη Λαύρα των Σέρβων.

     Με την ευκαιρία αυτής της επίσκεψης, εκδόθηκε αναμνηστικό λεύκωμα με φωτογραφίες του βασιλιά και της Ιεράς Μονής Χιλιανδαρίου.

     Την έκδοση επιμελήθηκε ο φωτογράφος D. Baubin.

 

Η αδελφότητα της Μονής:
_________________________________________________________________________
 

  

 

 

Η είσοδος της Μονής:
________________________________________________________________________________

 

Το προσκυνητάρι της Παναγίας της Τριχερούσας:

________________________________________________________________________________

Η φιάλη και το Καθολικό:
____________________________________________________________________________

 

Η τραπεζαρία:
__________________________________________________________________________

 

Ο πύργος του Μιλούτιν:

 

  ΚΆΘΙΣΜΑ ΑΓΊΟΥ ΒΑΣΙΛΕΊΟΥ

Το Κάθισμα του Αγίου Βασιλείου ήταν παλιά μοναστήρι, με το όνομα παλιομονάστηρο. Βρίσκεται στον αρσανά της Ιεράς Μονής Χιλιανδαρίου, προς την πλευρά του Θρακικού πελάγους. Η ίδρυσή του ανάγεται στο τέλος του 9ου αιώνα και ιδρυτής του ήταν ο μοναχός Βασίλειος μαθητής του Οσίου Ευθυμίου.

Είναι κτισμένο σε βραχώδη παραθαλάσσια θέση και έχει έντονο οχυρωματικό χαρακτήρα. Αποτελείται από το κυρίως κτίσμα, το κάστρο και τον πύργο.









































Αρχικά ήταν γνωστό με την επωνυμία "οχυρό της χρυσής" και στην απόληξή του είχε μικρό ιερό.
Άλλοτε προστατευόταν η είσοδός του από τάφρο, ενώ κινητή γέφυρα επέτρεπε την είσοδο στο εσωτερικό του οχυρού.
Σήμερα μονάζει εδώ ένας χιλιανδαρινός μοναχός.














































































 Έργα του Κέντρου Διαφύλαξης Αγιορείτικης Κληρονομιάς(Κε.Δ.Α.Κ.) στο Κάθισμα Αγίου Βασιλείου:
- Στερέωση πύργου 1983
- Προστασία ανατολικού καστρότοιχου 1997
- Κατασκευή τοίχου αντιστήριξης για την προστασία κτίσματος και πύργου Αγίου Βασιλείου 1997
- Kατασκευή λοιπών αντιστηρίξεων στον Άγιο Βασίλειο- Παλαιομονάστηρο 1998 

ΠΑΛΙΆ ΣΚΉΤΗ ΑΓΊΑΣ ΤΡΙΆΔΟΣ

Η παλιά Σκήτη της Αγίας Τριάδος βρίσκεται σε απόσταση μισής ώρας, ΝΑ  της Ιεράς Μονής Χιλιανδαρίου.

Έχει τη μορφή κελλιού και στα τέλη του 19ου αιώνα ζούσαν εδώ 5 ρώσσοι πατέρες. Σήμερα είναι ερειπωμένη και τα τελευταία χρόνια έγινε ανακατασκευή της στέγης του ναού για να προφυλαχθούν οι σημαντικές τοιχογραφίες που υπάρχουν μέσα.

Τον 12ο αιώνα χρησίμευσε σαν τόπος άσκησης του Αγίου Σάββα, κτίτορα της Ιεράς Μονής Χιλιανδαρίου.

Φωτογραφίες 4 Ιουνίου 2009.

ΤΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΆΡΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΊΑΣ ΤΗΣ ΤΡΙΧΕΡΟΎΣΑΣ

Η εικόνα της Παναγίας της Τριχερούσας, που μέχρι το 12ο αιώνα φυλαγόταν στη Λαύρα του Αγίου Σάββα στην Παλαιστίνη, δωρήθηκε στον Άγιο Σάββα, Αρχιεπίσκοπο Σερβίας και κτίτορα της μονής Χιλανδαρίου, κατά την επίσκεψή του στους Αγίους Τόπους.

Αυτός τη μετέφερε στη Σερβία, από όπου αργότερα μετακομίστηκε με θαυμαστό τρόπο στο Άγιο Όρος, όταν κατά τις εσωτερικές ταραχές που συνέβησαν στη Σερβία επί του βασιλέα Ουρώς του Ε΄ (1355-1365), ο ημίονος που τη μετέφερε πάντοτε προ του στρατεύματος στις διάφορες μάχες, χάθηκε και προχωρώντας μόνος του έφθασε μέχρι το Χιλιανδάρι.

















































Στο σημείο που στάθμευσε ο ημίονος, εκατό περίπου μέτρα έξω από το μοναστήρι, ανηγέρθη προσκυνητάρι. Σ' αυτό υπάρχει τοιχογραφία της Τριχερούσας, η οποία έγινε το 1809 και άλλες τοιχογραφίες οι οποίες ιστορούν τον Άγιο Συμεών, τον Άγιο Σάββα, τα βασανιστήρια του Αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού, την αποτομή του χεριού του, την αλληλοκτονία των επιδραμόντων κατά της Μονής, την Αγία εικόνα της Τριχερούσας πάνω στον ημίονο, τη Μονή Χιλιανδαρίου κλπ.
Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι από την επίσκεψή μου στις 4 Ιουνίου 2009.



















































Η επιγραφή της τελευταίας φωτογραφίας (πάνω) είναι στα ελληνικά, υπάρχει η ίδια και στα σλαβονικά, στη δυτική αψίδα του προστόου. Αναφέρει δε τα εξής:

«Αύτη η τιμία εικών της Υπεραγίας Θεοτόκου, εν η Ιωάννης ο Δαμασκηνός δια συκοφαντίας Λέοντος του Εικονομάχου τμηθείς την χείρα προσπεσών θαυμασίως ιάθη. Μεθ' ο την θείαν εικόνα λαβών την εν Παλαιστίνη Λαύραν Σάββα του Ηγιασμένου απελθών εμόνασε. Καιρού δε ικανού παρελθόντος παρά των εκεί εδωρήθη τω εν Αγίοις Αρχιεπισκόπω Σερβίας Σάββα, απελθόντι εκεί χάριν προσκυνήσεως και εις Σερβίαν ταύτην μετακομίσας τω αυταδέλφω αυτού Κράλη Σερβίας Στεφάνω δώρον προσήνεγκεν. Υποταχθείσης δε της Σερβίας τω εκ της Άγαρ και Ναών και Μοναστηρίων ερημωθέντων, θαυμασίως ευρέθη αύτη η εικών έμπροσθεν της Ιεράς Μονής του Χιλιανδαρίου. Οι δε τότε πατέρες εξεστηκότες μετ' ευλαβείας ταύτην λαβόντες ένδον του θείου Βήματος του Ναού ταύτην ετέθηκαν. Αλλ' εκείθεν εν τω ηγουμενικώ θρόνω παραδόξως ευρέθη, καίτοι δύο που και τρις εν τω Ιερώ παρά των Πατέρων μετέθητο. Εφάνη γαρ εν οράματι τω Ηγουμένω η Κυρία Θεοτόκος λέγουσα προς τούτον ότι ουκ ήλθον του φυλαχθήναι με υφ' υμών αλλ' υμάς υπ' εμού. Ενθέν τοι και ευπρεπίσαντες τον θρόνον επέθηκαν την ιεράν εικόνα ποιούντες κοινήν παράκλησιν έκτοτε μέχρι της σήμερον κατά παν Σάββατον. Ήτις και Τριχερούσα εκλήθη δια το προς τον Ιωάννην Δαμασκηνόν ρηθέν τερατούργημα, αργυράν χείρα τη εικόνι ανατιθέντα εις ανάμνησιν του θαύματος. 1809 Οκτωβρίου 29ην».



http://agioritikesmnimes.pblogs.gr/