MANASTIR LEPAVINA - SRPSKA PRAVOSLAVNA CRKVA

Gospod Bog, Tvorac svega vidljivog i nevidljivog, kako ispoveda Sveta Crkva u prvom članu Simvola vere, sazdao je materijalni, tj. vidljivi svet, i nevidljivi duhovni svet. Premudrost Božja je blagoizvolela da sazdana bića tvoračkom silom iz nepostojanja uvede u postojanje, kako bi bila učesnici blaženstva i slave Božje. Bog iz ničega prvo stvara duhovni svet, svet anđelski, pa tek kasnije svet čovečanski, koji dušom pripada duhovnom svetu, a telom materijalnom; čoveka, malo manjeg od anđela, a mnogo većeg od sve vidljive tvari.

O postojanju anđelskog sveta imamo svedočanstva u Svetom pismu, počev od Knjige postanja, a završno sa Svetim otkrovenjem, kao i kod mnogih svetih otaca Crkve Hristove (sv. Dionisije Areopagit, sv. Grigorije Niski, sv. Vasilije Veliki, sv. Jovan Zlatoust, sv. Jovan Damaskin, blaženi Avgustin i drugi).

Pobožno poštovanje i praznovanje svetih anđela duhonosni oci su ustanovili na vaseljenskim saborima i uneli u crkveni bogoslužbeni poredak. 

Gospod je bogatim darovima obdario anđele i naselio ih u stanove nebeske, ali oni, kao stvorena bića, nisu nepogrešivi. Jedini je Gospod Bog, Stvoritelj svih bića, savršen.

Blistanje božanstvene slave anđele dovodi u ushićenje i ozarenje od sozercanja večne krasote i oni svagda prebivaju u neopisivoj ljubavi, radosti i duhovnom blaženstvu. Takvo stanje duhovne ljubavi prema Bogu kod anđela se izliva u usklike uzvišene slave i hvale veličanstva Božjeg (Jov 38,7).

Anđeli neumorno slave Boga jer oni nemaju dostojnijeg i uzvišenijeg načina kojim bi zablagodarili Njemu, Tvorcu svome, za neopisivo blaženstvo koje im On daruje. Njihove slavopojne pesme odjekuju bezgraničnim prostranstvima vaseljene, pronoseći se do krajnjih granica sazdanog sveta i uzdižući se poput morskih talasa ka prestolu Svemogućeg. (...)

Anđeli svagda ispunjavaju svoju svetu dužnost u savršenoj poslušnosti volji Gospodnjoj, Koji ih šalje kao službene duhove radi izvršenja višnjeg promisla u sve delove vaseljene. Zato se oni i nazivaju anđelima, tj. vesnicima.  

Bog je anđele obdario raskošnim duhovnim darovima: njihov um nema drugih granica osim onih koje su određene stvorenim duhovima u beskrajnim mogućnostima poznanja dubina premudrosti Božje. Anđeli su obdareni silama i moćima posredstvom kojih mogu po proizvoljenju Božjem da dejstvuju na tela i na stvoreni svet. Neizbrojno je mnoštvo anđela i ljudski um ne može da pojmi tu bezbrojnost, kao što je zadivljujući poredak koji vlada među nebeskim duhovima. Harmonija nebeskog poretka izražava krasotu savršenstva premudrog plana Božjeg.

Svetlost božanska izliva se od viših činova ka nižim. Blistanje slave Božje teče kao reka od izabranih ka izabranima, na celokupan sabor blaženih: reka života koja izvire iz nedara Božanstva nepresušno teče od Istočnika besmrtnosti, preliva se i izliva ispunjavajući sve nebožitelje energijama Božjim. Čudesno je ushićujuća i pogledu uma zaprepašćujuća krasota predivne raznovrsnosti u savršenom jedinstvu tog bezbrojnog mnoštva. U Carstvu nebeskom nema jednoličnosti i mirovanja, tamo je sve raznovrsno, sve je u pokretu, sve je u živom stremljenju, sve je u ognjenom delanju, podvigu ka Bogu, za nas ovde na zemlji nezamislivo mnogoobraznoj živoj aktivnosti.

Premudrost Božja, stvarajući svet anđelski i uvodeći ih iz nebića u biće, razdelila ih je na devet činova, a ove opet na po tri čina. Sveti Dionisije Areopagit govori o sledećim činovima nebeske jerarhije. Prvi: Serafimi, Heruvimi i Prestoli; drugi: Gospodstva, Vlasti i Sile; treći: Načala, Arhanđeli i Anđeli. 

Ovi činovi su potčinjeni jedni drugima po različitim službama i istovremeno su sjedinjeni savršenim  saglasjem i ljubavlju jednih prema drugima i svih zajedno prema Tvorcu.

Iz knjige „Sveti oci o anđelima Gospodnjim“, Manastir Podmaine 2004.