MANASTIR LEPAVINA - SRPSKA PRAVOSLAVNA CRKVA

 

Potrebno je sjetiti se nesavršenstva. Sistem  nam je dao izvjesnu slobodu. Uzimamo ga zdravo za gotovo.  Sistemom kocke hoćemo u trougaou da uđemo. Kada ne možemo putem kocke da uđemo u trougao, onda je potreban univerzalni kod, kod ljudskosti ili kod božanski? Kod bogočovječanski. Šta to znači?
 

Svakom čovjeku je svojstven motiv opštenja sa drugim.  Opštenjem tj. komunikacijom ili zajedničarenjem se zasnivaju međuljudski odnosi.  Suština komunikacije je obogaćivanje kroz drugoga, i sebe i drugoga. Obogaćivanje života se odnosi na urođenu ljudsku potrebu da čini sebi i drugima nešto dobro kroz zajedničarenje i  povezivanje kroz saosjećanje. Jedna dimenzija ljudskog zajedničarenja se odnosi na  saopštavanje informacija s ciljem međusobnog razumijevanja i ispunjavanja motiva društvenosti koji nam je urođen, jer smo sazdani po liku Božijem, a Bog Trojični prije nego će stvoriti svijet, savjetovao se sa Samim Sobom tj Bio Je i Jeste i Biće u Trojedinstvu.

Putem komunikacije možemo da izrazimo i razna emocionalna i duševna stanja. Komunikacijom   sa drugim individuama, mi ljudi djelimo nešto. Ovo može da se radi vizuelnim putem,  simbolima,  glasom, muzikom, dodirom, pa čak i mirisom, svim onim što predstavlja naš senzorni aparat tj. 5 čula.  Socijalni sistemi po njemačkom teoretičaru sistema Niklasu Lumanu su sistemi komunikacije. Socijalni sistemi obuhvataju svu  komunikaciju današnjice, pa se tako ljudska zajednica u okviru ove teorije naziva  svjetskim društvom. 

Sistem je omeđen granicom između njega i  vansistemskog tj. okoline koja predstavlja haos i nepredvidvi prostor u kome logika i zakoni nama poznatog sistema ne funkcionišu. Unutrašnjost sistema predstavlja prostor predvidivog. Tu je haos nepoznatog redukovan, jer komunikacija i zajedničarenje postoji unutar sistema putem redukovanja nepregledne količine informacija.    Proces redukcije informacija se vrši putem kriterija značenja tj. traganja za smislom informacija. Svi sistemi procesiraju smisao, tako i telekomunikacioni sistemi. Danas telekomunikacioni sistem predstavlja jedan od osnovnih infrastrukturalnih sistema u svakoj zemlji. Na globalnom planu i u globalnom svjetskom društvu postoji problem prostorne, međudržavne, međusistemske razgrančenosti koji iziskuje svoje rješenje. Ko može da riješi ovaj problem?

Kada se suočimo sa drugim sistemom bitno ga je prepoznati, ali i prepoznati koji prostor obuhvata pomenuti sistem. Kada se radi o nekompatibilnim sistemima kao u metafori o kvadratu i trouglu, nastaje problem. Tek kada se pojavi problem tj. greška, onda se javlja prepoznavanje drugog sistema. Da bi čovjek ušao u taj drugi sistem tj. da bi mogao opštiti i saopštiti nešto u drugom komunikacionom sistemu, mora biti sasvim mali i elastičan kao čip tj. svesti se na ništa. Tek onda dobijaš vizu da uđeš u sistem. Sistem te registruje kao  ništa i i ti prolaziš unutra, jer nemaš nikakvu vrijednost.  Bezvrijedan si naizgled kao Gospod kada je bio popljuvan na krstu. 

Moraš se prepoznati uvijek kao ništa, jer ćeš svuda proći.  Kad ti je ugodno, sjeti se da je samo to pauza i da si počeo od ništa, kad si bio niko i ništa. Nama nije svojstveno da imamo kod,  ali haotičnost palog i podijeljenog svijeta nam nalaže kod, inače bi trebali bi biti slobodni i radosni i rajski. Kada prisvojiš neki kod,  postaješ sluga koda i imaš granice. Tako svi ljudi kao pala bića žele biti dio sistema. Kroz sistem dobijaš izvjesna prava, ali i ograničenja tj. odgovornosti.  Sistem ti omogućava  da budeš donekle nasilan i da želis još za sebe obogaćenja. Pojavljuje se ideja perfektnog sistema ljudske svakodnevnice. Moras imati kuću, familiju, kola, posao. Cijeli sistem ovih i onih simbola, pa i statusnih simbola si izgradio da bi bio dio sistema. Nametnut je "perfektni svijet".  Zašto su onda ljudi nesrećni?

Tek  sjećanje da si sve i da si ništa, omogucava prohodnost, mobilnost i slobodu u svakom komunikacionom sistemu. Ne zavisiš više od uticaja sistema. Skoro da postajes jurodiv, niko si i ništa. Postaješ niko, ali i Nikola, pobjednik tj. sve. Ko je počeo postavljati ograničenja pomenute sistemske vrste. Onaj drugi. Zato je potrebno negirati sebe , biti ništa i niko, da bi se opet bilo jedno tj. da smo svi jedno. To je obrnut proces od djeljenja na jedinke od djeljenja na Kaina i Avelja. Ako ja učinim sve da budeš srećan, smanjuje se mogućnost terora nad drugim.